Door de bomen het bos niet meer zien? Hoe je terug overzicht krijgt

(… en rust in je hoofd en antwoorden op je vragen)

fall, nature, forest, path, vienna, sun, light, silhouette, very beautiful, magic, forest walk, looped, mood, the atmosphere

Soms voelt het alsof je door een mistig bos loopt, zoekend naar een pad dat je nog niet kent. Je weet dat er iets moet veranderen, maar wat? Waarheen? Je hebt nog geen antwoord.”

Ken je dat gevoel, dat je weet dat je iets anders wil, maar dat je gewoon niet weet wat de volgende stap is? Dat je vastzit in je hoofd en alles maar blijft (over)analyseren?

Hoe zou het zijn om het terugvinden van de weg te zien als een avontuur en het gewoon letterlijk te gaan beleven? Wat als we het pad zich als vanzelf laten ontvouwen terwijl we het bewandelen?

Ik weet perfect hoe het voelt om in die mist te zitten.

Als prikkelgevoelige prikkelzoeker (HSP/HSS) heb ik dikwijls zoveel plannen en losse ideeën, maar alles voelt als los zand. Ik denk dan dat ik eerst alles moest uitdenken, een strak plan moet maken, vooraleer met iets effectief naar buiten te kunnen komen. Maar hoe meer ik zoek naar structuur, hoe meer ik vast kom te zitten. Want ‘structuur zoeken’ is nu niet bepaald iets waar ik vrolijk van word. Ik dreig uitvluchten of afleiding te gaan zoeken, want misschien was het toch weer niet zo’n goed idee of zo… Als ik in dat straatje beland, dàn weet ik dat het weer tijd is om zo snel mogelijk mijn wandelschoenen aan te trekken en gewoon even zonder doel (maar ook zonder afleiding) naar buiten te gaan. Ik merk dan voor de zoveelste keer hoe de beweging en de natuur vanzelf ruimte creëren in mijn hoofd. Op soms nog geen uur ‘wanderen’ (zo noem ik dat doelloos, maar bewust genietend, rondwandelen) komt er élke keer opnieuw zomaar een ingeving. Iets waar ik al weken over piekerde, krijgt op nog een half uurtje flowschrijven weer vorm. Niet omdat ik er hard over had nagedacht, maar net omdat ik het even losliet. Dan besef ik weer: sommige antwoorden komen pas als je stopt met zoeken.

? We doen op een speelse manier nieuwe ervaringen op, met een nieuwsgierige blik op wat het zal brengen.


? Via trial & error ontdekken we al doende wat wél werkt en wat niet.


? Het bos heeft vele weggetjes. Het is oké om even te verdwalen, want zo leer je wat je écht nodig hebt.

.

  • Wat als je gewoon even zou stoppen met denken, je wandelschoenen aantrekt en het zachte knerpen van de bladeren onder je voeten hoort?
  • Wat als je, in plaats van verder te piekeren, gewoon de natuur in trekt en voelt wat er gebeurt?
  • Zie het als een cadeautje voor jezelf en laat wat eruit komt nog een verrassing zijn.
  1. Even blijven stilstaan. Niet panikeren, niet in het rond hollen, gewoon even ademen en oriënteren.
  2. Een duidelijke richting kiezen. Niet alle paden tegelijk willen bewandelen, maar één voor één.
  3. Vertrouwen dat je er wel komt. Je hoeft het niet perfect te doen, als je maar blijft stappen.

.

WEET JE… (zou mijn dochter zeggen)

Natuurwandelingen – Waypoint

(J.R.R. Tolkien)  

Laat een reactie achter

Je e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *